Με αφορμή ποστ του μικρου ασώτου για το εαν θα πρέπει οι gay να γίνονται γονείς,έρχομαι να το εξελίξω.Πρέπει οι άνθρωποι τελικά να γίνονται γονείς?
Οι λόγοι για τους οποίους ένας άνθρωπος γίνεται γονιός είναι εντελώς εγωιστικοί.Θα σου πούνε μητρική αγάπη,πατρικό ένστικτο και άλλες πούτσες μπλε.Κατα βάθος αγαπάνε το "δημιουργημα" τους γιατί έχουν κάνει μια επένδυση σε αυτό.Πρέπει να το φροντίσουν για να τους αποφέρει κέρδη.Τα κέρδη στην προκειμένη περίπτωση είναι σπάνια οικονομικά,αλλά είναι κατα βάση συναισθηματικά.Χαίρονται όταν το δημιουργημα τους προοδεύει κάπου,γιατί αυτό σημαίνει οτι αποδίδει.
Αγάπη υπάρχει.Αλλά ποτέ με τους όρους του παιδιού.Πάντα με τους όρους των μεγάλων.Και μεγαλώνει έτσι το παιδί πλήρως διαμορφωμένο απο τον γονιό.Και ο γονιός το αγαπάει γιατί βλέπει τον εαυτό του μέσα απο αυτό.Κατα συνέπεια άτομα που μισούν τον εαυτό τους,είναι ίσως πιο πιθανό να απεχθάνονται τα παιδιά τους.
Αλλά και τα παιδιά αγαπάνε τους γονείς.Αλλά με μια αγάπη ψυχαναγαστική.Ο πατέρας της την βιάζει,αυτή όμως τον αγαπάει.Γιατί τον αγαπάει?Τι έκανε για αυτήν πέρα απο το μαρτύριο που την υποβάλει?Μήπως αυτή η αγάπη είναι ψυχαναγκαστική γιατί τα παιδιά έχουν μεγαλώσει με την Μωσαική αρχή "Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου"?
Και όπως είπα πιο πάνω,για ποιό λόγο θέλει κάποιος να γίνει γονιός?Για να παραμελεί το παιδί του,δουλεύοντας και κάνοντας καριέρα?Και γιατί οι γκέι να γίνονται γονείς?Για να γεμίσουμε ακόμα περισσότερους ανίκανους γονείς?Για να μπορεί η κάθε ακτιβίστρια ανεξαρτήτως φύλου να καλύπτει τις ακτιβιστικές της ορέξεις στο όνομα του δήθεν προοδευτισμού,όταν οι πρακτικές της είναι εντελώς ξεπερασμένες?
Περνάει ο χρόνος και το δημιούργημα φτάνει στην εφηβεία.Εκεί αρχίζουν και κλονίζονται οι σχέσεις γιατί απο την αρχή δεν έγιναν επι ίσοις όροις.Αλλά το παιδί δεν είναι χαζό.Το καταλαβαίνει αυτό κάποια στιγμή και αντιδράει.Και αρχίζουν οι μεγάλοι καυγάδες,ειδικά αν η μανάδες περνάνε κλιμακτήριο.Άλλες φορές ευτυχώς οι γονείς κρατάνε μετριοπαθή στάση.
Στην τελική καταλήγουμε σε ένα άτομο που φτάνει 18-20 χρονών και είναι ευνουχισμένο,προσπαθεί να ανταπεξέλθει στην ζωή αλλά έχει τόσες εξαρτήσεις και τόσα συμπλέγματα,που το δημιούργημα είναι πια σε υπολειτουργία ή δεν λειτουργεί σωστά.Για αυτό μετά απο κάποια χρόνια τα ίδια δημιουργήματα φτιάχνουν παιδιά,εγγόνια δηλαδή για τους άλλους,ωστε να τα αποτρελάνουν και αυτά με την σειρά τους,γονείς και παππούδες μαζί.
Άσωτε σιχτίρ με έκανες και συγχύστηκα απογευματιάτικα!Πάω για καφέ.
υ.γ. Το βίντεο άσχετο απλά μου άρεσε η τύπισσα και ήθελα να το μοιραστώ.