Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Αφιερωμένο στο Θεόφιλο Λ.

(Καλά και μόνο ο τίτλος γαμάει γιατί με καθιστά αυτόματα σούπερ κουλτουριάρη με επιρροές απο Καβάφη και πολλούς ακόμα που ποιήματα τους μπορεί να μην έχω διαβάσει αλλά τους ξέρω σαν ονόματα για να γίνομαι αποδεκτός στις κουλτουριάρηκες παρέες.Κάτι που κάνει συνήθως η δεσποινίδα δεξιά.)


Για να πούμε όμως την αλήθεια είναι απλά μια ιστορία που παρήγγειλε ο Θεόφιλος,ο οποίος δεν καταλαβαίνω το σκεπτικό με το οποίο ζήτησε κάτι τέτοιο,γιατί έχει δει πως γράφω,και οτι τα κείμενα μου στην καλύτερη μπορούν να γίνουν μικρού μήκους ταινίες σε βασανιστήρια στο "Κουρδιστό Πορτοκάλι".
Αλλά εφόσον το ζήτησε δεν μπορώ να το αρνηθώ είμαι και μαλακομπουχέσας και ένα "ΌΧΙ" δεν μπορώ να πω.


Πράξη 1η (και τελευταία) ,και όχι δεν είναι μονόπρακτο γιατί τα μονόπρακτα έχουν και κύρος.

Σκηνικά : ένας δρόμος τον οποίο όποιος τον παραλληλίσει με το μονοπάτι της ψυχής είναι πολύ για τον φαλλό,μια άδεια pub άσχετα αν δεν έχω πάει ποτέ σε pub,για να έχω το δικαίωμα να γράψω ιστορία πάνω σε κάτι τέτοιο.
Μουσική υπόκρουση : κλασική μουσική απο mp3 ώστε να καταδείξουμε την κατάντια της τέχνης.

Κεντρικό πρόσωπο η μικρή Ρόζα,το αγόρι που έγινε άντρας αλλά πήρε το όνομα της Γιαγιάς.

Η Ρόζα μετακίνησε το άψυχο σώμα της απο τον έναν καναπέ στον άλλον.Αυτή η απόσταση την κούρασε.
"ΕΜΑΝΟΥΕΛ φώναξε...ΕΜΑΝΟΥΕΛ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΟ!!!!".Εμφανίστηκε στο δωμάτιο μια φιγούρα που θύμιζε τον Στάθη Θεοχάρη gay."Τι θα ήθελε ο κύριος?"
-Το φάρμακο μου!!!!
-Αμέσως.
Ξετρύπωσε απο το ντουλάπι της κουζίνας μια φτηνή  σαμπανια των 5 ευρώ απο το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς και το έβαλε σε ένα φλυτζάνι τσαγιού.Το ανακάτεψε με τζίντζερ και κοκά κόλα και το πρόσφερε στον κύριο του.

Author's Comment : Πραγματικά δεν βγάζει νόημα.

Μόλις ήπιε το ρόφημα του ο περίεργος αυτός κύριος βγήκε μια βόλτα.Το πήγαινε για βροχή.Ο αγαπημένος του καιρός.Στην βροχή υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα να σκεφτείς.Κάθε στάλα που πέφτει είναι και ένα δώρο απο τον Θεό,μια σκέψη που κάνει ο κάθε άνθρωπος.Σκέφτηκε την σαμπάνια που ήπιε.Άλλοι ξεκινάνε με σαμπάνια και καταλήγουν στην κόκα και άλλοι ξεκινάνε απο την κόκα και καταλήγουν στην σαμπάνια


Αυτές οι σκέψεις τον προβλημάτιζαν.Τόσο σημαντικό να τις ζεις.να τις ακούς να τις μυρίζεις.

Κάπου εδώ ο συγγραφέας συνέρχεται απο τα ναρκωτικά και συνειδητοποιεί οτι έχει απενεργοποιήσει την επιλογή να σβηστεί το κείμενο.Ακόμα και αν δεν υπάρχει κάτι τέτοιο το επινοώ εγώ δική μου ιστορία είναι οτι θέλω κάνω.Λουστείτε το!

1)δεκτή μόνο η αρνητική κριτική.
2)όποιου του αρέσει έχει ψυχολογικό πρόβλημα
3)αν θέλετε να μάθετε τα κενά τις ιστορίας έχετε κάποιου είδους αναπηρία.Αν παρόλαυτα επιμένετε μπορείτε να ρωτήσετε στα κόμμεντ.

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Όταν ο James Cameron συναντάει ένα ζευγάρι βυζιά.

Έχω καιρό να γράψω και για αυτό φταίει μια καριόλα που θα έχει την τιμητική της τους προσεχείς μήνες.Για σήμερα θα αρκεστώ σε ένα έκτρωμα-ταινία που αντί να το βλέπεις τρώγοντας ποπ κόρν,ξερνάς και αυτά που πρόλαβες να φάς.

ΝΤΟΥΦ ΝΤΟΥΦ ΝΤΟΥΦ ΝΤΟΥΦ  (τιζερ) ΤΟΥΦ ΤΟΥΦ ΤΟΥΦ (αντρεναλιν) ΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΚΛΟΥΡΠ ΙΟΥ ΙΟΥ (Αυτό αφιερωμένο στον Μάνο που μόνο αυτός θα καταλάβει)

Ένα σωστό δοκίμιο πρέπει να αρχίζει με εισαγωγή.Επειδή όμως εμένα τα κειμενά μου συναγωνίζονται σε επίπεδο τα σοφτ άρλεκιν(αυτά που δεν έχουν ούτε υποψία σεξ  σε μια ηλιόλουστη καυλωτική μέρα στην Χαβάη) δεν ξέρω αν είναι απαραίτητη.Παρολαυτα την ταινία την είδα με μια άλλη ψυχαναγκαστική που είναι τόσο ψυχαναγκαστική που υποδύεται την ψυχαναγκαστική με μεγάλη μαεστρία.Ευχαριστώ Ψυχαναγκαστική για τις απίστευτες στιγμές γέλιου που περάσαμε.




Οκ playstation 1 το παίξαμε το πρώτο παιχνίδι.
Χαρακτηριστικές ατάκες : Ρε μαλάκα αν πάρεις το τάδε πιστόλι,θα σου βγάλει τον τερματισμό που η Jill ανοίγει μια ντουλάπα και βγαίνει απο εκεί ένα ζόμπι και της κάνει έρωτα γλυκό.

Μετά το παίξαμε και το δεύτερο και το τρίτο.

Playstation 2 era.Παίξαμε και εκεί οτι βγήκε,τα χέρια μας βγάλανε τέτοιους κάλλους απο το χειριστήριο που θυμίζαμε τους λεπρούς στην Σπίνα Λόγκα.Τώρα γιατί η Σπίνα Λόγκα έγινε τρεντ ποτέ δεν το κατάλαβα όμως απο δω και μπρος όποιος πατάει στο γκουγκλ Σπίνα Λογκα θα βγαίνει και το μπλογκ μου.Γαμάτο ε?
Στα ενδιάμεσα τους βγήκαν λοιπόν και οι ταινίες.Όντας πρώτη προς δευτέρα γυμνασίου θαρρώ,λέγαμε: "ουαου ρε συ,βγάλανε το resident evil πως τα κατάφεραν?".Πέρασαν χρόνια μέχρι να συνειδητοποιήσουμε,πως λίγοι κώλοι,γραμωμένα σώματα,βυζιά και πιστολίδι σε σαπισμένα σώματα ήταν ικανά για να κρατήσουν το ενδιαφέρον μας,στο άνθος της ηλικίας μας.Ξεπερνώντας όμως αυτό το στάδιο θέλαμε περισσότερα.
Ωσπου βγαίνει το Resident Evil 2 η ταινία,έχοντας μεγάλες προσδοκίες.Όμως τα χρόνια πέρασαν και το κοινό που προοριζόταν ήταν το ίδιο.Τα γυμνασιόπαιδα που έπαιζαν playstation γίνανε λυκειόπαιδα και αντί να παίρνουν μάτι την Μίλα Γιόβοβιτς,παίρνονταν μεταξύ τους.Και έτσι οι κινηματογραφικές αίθουσες άρχισαν να αδειάζουν.
Παρένθεση:Τότε κιόλας ήταν η παρακμή των επαρχιακών σινεμά που αν έφερναν ταινία ένα μήνα μετά την προβολή τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη σου φάνταζε πολύ πρωτοποριακό.

Ώσπου βγήκε και 3η ταινία.Αιντε λέω τριλογία θα τελειώσει εδώ πέρα η υπόθεση.Το καστ ήταν κομπάρσοι ηθοποιοί που έπαιζαν και στο Ηeroes και είπαν να δώσουν λίγο απο την science fiction "αίγλη" τους.Έτσι προήλθε και η παραλλαγή "Save Mila.Save the World"

Και επιστρέφουμε στο αρχικό αντικείμενο σχολιασμού.Την τέταρτη ταινία.Ας σχολιάσουμε το trailer:

Tο τρειλερ ξεκινάει με ένα αεροπλάνο που έχει ξεμείνει απο τον δεύτερο παγκόσμιο.Μπαίνει μέσα σε μια πόλη γεμάτη φωτιές,και συνεχίζει η Μίλα λέγοντας πως ο κόσμος καταστράφηκε πριν 5 χρόνια.Τώρα πως μπορεί να υπάρχουν φωτιές σε μια πόλη χωρίς να υπάρχει κάποιος να τις ανάψει είναι άλλο ζήτημα.Στη συνέχεια διακρίνουμε σκηνές κακέκτυπο Ταραντίνο,δραματικό slow motion της κακιάς ώρας,και φυσικά το κλασικό πιστολίδι που πέφτει αβέρτα αλλά καμιά σφαίρα δεν πετυχαίνει το στόχο της.
Απο την άλλη έχουμε την Μίλα η οποία μας δείχνει τις ικανότητες της στο ξύλο,στην επιβίωση,στο τάι τσι,στο πολύωρο fucking,στο χειρισμό όπλων όλων των κατηγοριών απο σφεντόνα μέχρι πυρηνικά του Ιράν,στην μαγειρική,στις πιλάτες,αλλά 4 ταινίες και την ικανότητά της στην υποκριτική ακόμα δεν την είδαμε.
Η ταινία διαθέτει και έναν μαύρο,ο οποίος σε όλες τις ταινίες πάντα θα πεθάνει.
Η κλασική σειρά θανάτου σε ταινίες τρόμου είναι 1η η χαζογκόμενα που τα ΣΜΝ που διαθέτει κάνουν  τις ηπατίτιδες της Πάμελα Άντερσον να μοιάζουν ανοιξιάτικη αλλεργία,2ος το outsider που ζήτημα να έχει πετάξει δυο αράδες στην ταινία, και συνήθως προ τελευταίος ο μαύρος για να μην φανεί ο ρατσισμός των αμερικανών.Τελευταία συνήθως μένει η γκόμενα που είναι η πιο πολιτίκαλι κορρέκτ και σπάει τα αρχίδια των άλλων όταν θέλουν να κάνουν χόρτο,η να πιουν τις μπύρες τους.
Επειδή όμως το Resident Evil είναι κωμωδία και το μόνο που τρομάζει είναι την νοημοσύνη μας και την διώχνει μακριά,η σειρά θανάτων δεν τηρείται πιστά.

Το μόνο που αναγνωρίζω στην Μίλα είναι οτι είναι τόσο ναραμου,που έκανα φύλο και φτερό να βρω μια άσχημη φωτο της και δεν βρήκα.Κατά τα άλλα την μισώ τόσο πολύ που είμαι αναγκασμένος να την ξαναδώ στην ελπίζω τελευταία ταινία resident evil που υποσχέθηκε.Γιατί είτε βλέπεις Ζαν ντΑρκ είτε Resident Evil το μαύρο σκοτάδι στην ψυχή της που δεν της επιτρέπει να υποδυθεί ρόλο με συναίσθημα-ακόμα και αν ο ρόλος απαιτεί συναίσθημα- φαίνεται..


Ps. O James Cameron πρέπει να ήταν φτιαγμένος όταν έβαζε την υπογραφή του σε αυτό το έκτρωμα...
ps2. Είμαι τόσο μαλάκας που έδωσα 12 ευρώ για να το δω 3d...

edit: Η καλή μου φιλινάδα Ραπανάκι μου έδωσε νέο ίνφο για το πως έκανε καριέρα η Μίλα
Άσχημος σύζυγος αλλά σκηνοθέτης.Έχει
σκηνοθετήσει το Resident Evil.Τυχαίο?Δεν
θα πω  passé ατάκα.