Αφιερωμένο στο Θεόφιλο Λ.

(Καλά και μόνο ο τίτλος γαμάει γιατί με καθιστά αυτόματα σούπερ κουλτουριάρη με επιρροές απο Καβάφη και πολλούς ακόμα που ποιήματα τους μπορεί να μην έχω διαβάσει αλλά τους ξέρω σαν ονόματα για να γίνομαι αποδεκτός στις κουλτουριάρηκες παρέες.Κάτι που κάνει συνήθως η δεσποινίδα δεξιά.)


Για να πούμε όμως την αλήθεια είναι απλά μια ιστορία που παρήγγειλε ο Θεόφιλος,ο οποίος δεν καταλαβαίνω το σκεπτικό με το οποίο ζήτησε κάτι τέτοιο,γιατί έχει δει πως γράφω,και οτι τα κείμενα μου στην καλύτερη μπορούν να γίνουν μικρού μήκους ταινίες σε βασανιστήρια στο "Κουρδιστό Πορτοκάλι".
Αλλά εφόσον το ζήτησε δεν μπορώ να το αρνηθώ είμαι και μαλακομπουχέσας και ένα "ΌΧΙ" δεν μπορώ να πω.


Πράξη 1η (και τελευταία) ,και όχι δεν είναι μονόπρακτο γιατί τα μονόπρακτα έχουν και κύρος.

Σκηνικά : ένας δρόμος τον οποίο όποιος τον παραλληλίσει με το μονοπάτι της ψυχής είναι πολύ για τον φαλλό,μια άδεια pub άσχετα αν δεν έχω πάει ποτέ σε pub,για να έχω το δικαίωμα να γράψω ιστορία πάνω σε κάτι τέτοιο.
Μουσική υπόκρουση : κλασική μουσική απο mp3 ώστε να καταδείξουμε την κατάντια της τέχνης.

Κεντρικό πρόσωπο η μικρή Ρόζα,το αγόρι που έγινε άντρας αλλά πήρε το όνομα της Γιαγιάς.

Η Ρόζα μετακίνησε το άψυχο σώμα της απο τον έναν καναπέ στον άλλον.Αυτή η απόσταση την κούρασε.
"ΕΜΑΝΟΥΕΛ φώναξε...ΕΜΑΝΟΥΕΛ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΟ!!!!".Εμφανίστηκε στο δωμάτιο μια φιγούρα που θύμιζε τον Στάθη Θεοχάρη gay."Τι θα ήθελε ο κύριος?"
-Το φάρμακο μου!!!!
-Αμέσως.
Ξετρύπωσε απο το ντουλάπι της κουζίνας μια φτηνή  σαμπανια των 5 ευρώ απο το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς και το έβαλε σε ένα φλυτζάνι τσαγιού.Το ανακάτεψε με τζίντζερ και κοκά κόλα και το πρόσφερε στον κύριο του.

Author's Comment : Πραγματικά δεν βγάζει νόημα.

Μόλις ήπιε το ρόφημα του ο περίεργος αυτός κύριος βγήκε μια βόλτα.Το πήγαινε για βροχή.Ο αγαπημένος του καιρός.Στην βροχή υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα να σκεφτείς.Κάθε στάλα που πέφτει είναι και ένα δώρο απο τον Θεό,μια σκέψη που κάνει ο κάθε άνθρωπος.Σκέφτηκε την σαμπάνια που ήπιε.Άλλοι ξεκινάνε με σαμπάνια και καταλήγουν στην κόκα και άλλοι ξεκινάνε απο την κόκα και καταλήγουν στην σαμπάνια


Αυτές οι σκέψεις τον προβλημάτιζαν.Τόσο σημαντικό να τις ζεις.να τις ακούς να τις μυρίζεις.

Κάπου εδώ ο συγγραφέας συνέρχεται απο τα ναρκωτικά και συνειδητοποιεί οτι έχει απενεργοποιήσει την επιλογή να σβηστεί το κείμενο.Ακόμα και αν δεν υπάρχει κάτι τέτοιο το επινοώ εγώ δική μου ιστορία είναι οτι θέλω κάνω.Λουστείτε το!

1)δεκτή μόνο η αρνητική κριτική.
2)όποιου του αρέσει έχει ψυχολογικό πρόβλημα
3)αν θέλετε να μάθετε τα κενά τις ιστορίας έχετε κάποιου είδους αναπηρία.Αν παρόλαυτα επιμένετε μπορείτε να ρωτήσετε στα κόμμεντ.